آئین مستان

باز هم توبه کنان پشت درت آمده ام

شب به امید عطای سحرت آمده ام

نظری کن که پی یک نظرت آمده ام

نفس آلوده به سوی گذرت آمده ام

یاد دادی که اگر عاصی و سرگردانم

زشت این است رخ از روی تو برگردانم

مست بود، دید امام صادق علیه السلام در گذر دارن تشریف میارن، حالا چه کنم با این بوی دهانم، روش برگردون طرف دیوار، مست بود ولی حیا کرد، همین که امام صادق داشت رد می شد فرمود: تو هر حالی هستید از ما رو برنگردونید. یعنی رو برگردوندن از خدا بدتر از مستی....

نعمتم دادی و با نعمت تو بد کردم

مهلتم دادی و تقصیر مجدد کردم

لطف کردی عوضش غفلت بی حد کردم

بار ها آنچه ز من بر نمی آمد کردم

چه کنم عذر مرا گر نپذیری امشب

کاش از این بی سرو پا دست بگیری امشب

چشم من خشک شده حال بکا نیست که نیست

جرات معصیتم هست حیا نیست که نیست

دست بی خیر مرا اذن دعا نیست که نیست

خبری در دلم از نور خدا نیست که نیست

تا بخواهی تو در این قلب هوس هست که هست

حس وابستگی ام بر همه کس هست که هست

بار عام از تو رسیدست که دعوت شده ام

یکی از سفره نشینان ضیافت شده ام

خوب شرمنده این رسم رفاقت شده ام

باز بد جور هوایی زیارت شده ام

کربلا قبله ی دل هاست دلم تنگ شده

شاهد حال من آقاست دلم تنگ شده

پدری آمده آرام کند دختر را

زینب اینجاست که بوسه بزند حنجر را

آمده زنده کند خاطره مادر را

دم رفتن زده محکم گره معجر را

چقدر خواسته با گریه از او تا نرود

میدود پشت سر شاه که تنها نرود

کاش کور میشدم نمیدیدم کسی رو سینه ات نشسته، با لگد بدنت زیر رو کرد آی بابا... از اینجا به بعد من از حال رفتم دنیا سیاه شد، حالا فهمیدم؛ من الذی قطع وریدک رگ های گردنت کی بریده. ای حسین.....

از گنه دم  به دمم آتش طوفنده شدم
هم شدم از توبه خجل،هم زتو شرمنده شدم
صاحب من خالق من داور من یاور من
حیف تو را داشتم و غیر تو را بنده شدم
شعله ای از نار بودم شاخه ای از خار بودم
با نظر رحمت تو باغ گل از خنده شدم
قطره بودم بحر شدم ذره بودم مهر شدم
بلکه درخشنده تر از مِهر درخشنده شدم
وصل تو شد عزت من هجرتو شد ذلت من
با تو سرافراز ولی بی تو سرافکنده شدم
وای بر این بندگی ام، مرگ براین زندگی ام
مرده یک عمرم و در خاک لحد زنده شدم
بار خدایا کرمی، از یم اخلاص نمی
کز شرر عُجب و ریا آتش سوزنده شدم
سیل گنه برد مرا، بحر بلا خورد مرا
وای که من غرق در این بحر خروشنده شدم
خاک قدوم ولی ام، میثم دار علی ام
با نفس شیر خدا زنده و پاینده شدم
*فرمود: موسی اگه یه بار منو صدا میزد، دستشو می گرفتم میاوردمش بیرون ،
 آخه سفینه ی نجات بودن کار موسی نیست، من وقتی کشتی نجات به دادم برسه میگم : حسین ... ای حسین

الهی العفو، الهی العفو

یاکریم یا الله، یا کریم یا الله

شد بهار سر مستان، پایان خزان آمد

مژده ای گنهکاران ماه رمضان آمد

ذکرهر دل آگاه، یا کریم یا الله

یاکریم یا الله، یا کریم یا الله

ماه توبه و غفران

ماه رحمت و احسان

ماه دوستی با حق

ماه دوری از شیطان

ماه دلبر دلخواه، یا کریم یا الله

یاکریم یا الله، یا کریم یا الله

تو کریم و بخشنده

من عبد سرافکنده

تو غنیِ ذاتی

من محتاج ترین بنده

رحمی به منِ گمراه، یا کریم یا الله

یاکریم یا الله، یا کریم یا الله

بر خلق مجیری تو

آگه از ضمیری تو

توبه ها شکستم من

بس که دستگیری تو

بار گنهم همراه، یا کریم یا الله

یاکریم یا الله، یا کریم یا الله

از تو کرم و بخشش

از من عذر و هم خواهش

بی ولایت حیدر، طاعات چه بی ارزش

دل در گروه آن شاه، یا کریم یا الله

یاکریم یا الله، یا کریم یا الله

کی بر دل و جان ما از جام علی بخشند

ای کاش شبی ما را با نام علی بخشند

دلدار دل جانکاه، یا علی ولی الله

یا علی ولی الله، یا علی ولی الله

خدایا گر ، بنده ای بدکارم
شوق رحمت دارم
اشک غم می بارم ، بی قرارم
سلاح من چشمان ترم
من به پشت درم
جان مولا وا کن
جان مولا وا کن
جان مولا وا کن ، بی قرارم …
اخه مگه تو چه گناهی کردی انقد گریه می کنی  مگه تو چقد سن داری؟ تو میفهمی گناه چیه داری گریه می کنی؟ ازش بپرسی میگه من برا مادرم گریه می کنم
انقدر در میزنم
تا که بگشایی
جای آخر آمده
عبد هر جایی
ای خدا ای خدا
پشت در تاریک و من واهمه دارم
من امانت نامه از فاطمه دارم
مناجاتی ها کجا نشستن،از زبون امام حسن...
بیا زینبم تا ببینم رویت
تا ببویم مویت
میرسد از بویت ، بوی زهرا ...
بیا پیغامت را ببرم
راهی سفرم
دیده بر دارم
تا که آید یارم
شوق رفتن دارم سوی زهرا...
رنگ زرد و خون دل
از دلم حاکی ست
مرهم زخم دلم
چادر خاکی ست
خواهرم ، خواهرم
روز قتل من ولی روز دیگر بود
آن دمی که مادرم پشت آن در بود

نیست از من بنده ای گستاخ تر

نیست از انبان من سوراخ تر

یعنی هرچی تو كیسه ام می ریزم، از بین میره

هر چه گندم کاشتم آفت گرفت

مگه پیغمبر نفرمود:الدنیا مرزعة الاخره

هر چه گندم کاشتم آفت گرفت

هر چه توشه داشتم آفت گرفت

آخر ماه رمضونه، دیگه دلم به چی خوش باشه، لیله قدر هم تموم شد

گنج پیدا کردم اما دزد برد

این مجلس ها گنجه، محبت امام زمان (عج) گنجه، از این مجلس فیض بردن فیضه، از مساجد و حسینه ها فیض بردن، خود گناه نكردن گنجه، گرچه واجبه اما خودش گنجه، تو رو خدا راست نمی گم.

گنج پیدا کردم اما دزد برد

نَفس ما را خدمت بی مزد برد

آخه این دزد كجاست میگه نفسته، با یك گناه همه رو خراب كردی

بی ثباتیها نمودم در عمل

شبا اومدم اینجا توبه كردم، اما ثبات نداشت

پا فشاریها نمودم در دغل

شب هایی كه ابوحمزه می خونیم، به اونجایی میرسیم كه ، من برا گناه كردن رشوه میدادم

رشوه ها دادم گنهکاری کنم

زین معاصی مردم آزاری کنم

ناصحان گفتند لیکن کر شدم

خوبها گفتند و من بدتر شدم

بنده ای که دور از معبود شد

امتحانها داده و مردود شد

معصیت پا داد دستم شوق کرد

نَفس دُم جنباند و چشمم ذوق کرد

تازه خودم دیدم به رفیقم هم گفتم نگاه كن ببین، ببین كی داره میاد، ببین چه گناهایی كردی، یكی از دعاهای آخر دهه، اینه:فاغفرلنا تقصیرنا فی، خدایا گناهان قبل ماه رمضان هیچ چی، اما یه سری گناهان كردیم تو خود ماه رمضون، اونهارو ببخش

روید از هر ناله ام زنجیر ها

از بُن هر توبه ام تزویرها

شد میسر لغو در نطق آمدم

ذکر تو گفتم راه خود زدم

لیک با این که به گرداب گناه

دست اندازم به هر برگ و گیاه

هرچه گشتم ای خداوند وَدود

مهربانتر از تو در عالم نبود

الهی العفو

یا الهی سالها اشک روان دادی مرا

اشک نه مولای من دُر گران دادی مرا

اشک دادی تا سیاهی را بشویم از دلم

خوب می دانم چرا آه و فغان دادی مرا

خوب می دانم که دورم از مسیر بندگی

این تو هستی بین خوبانت مکان دادی مرا

العفو

اونهایی كه نماز شب میخونن، چون نزدیكی به حد او اَدنی می رسه، دیگه الهی برداشته میشه، دیگه نزدیكه

خوب می دانم که دورم از مسیر بندگی

این تو هستی بین خوبانت مکان دادی مرا

این چه لطف بی حسابی هست یارب که از وفا

در جواب ناسپاسی آب و نان دادی مرا

خیلی منو شرمنده كردی.

روزهای عمر خود را همچو شب کردم سیاه

باز هنگام سحرها سوز جان دادی مرا

تو اصلاً آبرو ریز نیستی آی خدا،شب ها میام اینجا؛مردم از نفسم استفاده میكنن،اما نمیدونم چه گندی هستم،

هر چه آلوده تر از پیش آمدم بر درگهت

بیشتر در وادی عشقت امان دادی مرا

با وجود بارها بد امتحان پس دادنم

باز هم از نو مجال امتحان دادی مرا

بس که زشتی مرا زیبا نمودی جلوه گر

بر ملائک هم چو یک بنده نشان دادی مرا

ملائكه ی من ببینید بنده ی من،داره با من مناجات می كنه،این بنده ی منه،این بنده ی منه،كی میشنوی این بنده ی منو،وقتی كه تو سجده میگی:سبحان ربی العلی و بحمده

تو خدای منی، تو صفای منی

آشنای منی، تو دوای منی

هم صدای منی، تو برای منی

تو نوای منی، تو خدای منی

تو شفای منی، تو منای منی

آرزوی منی، روبروی منی

تو به سوی منی، تو خدای منی

تو شفای منی، من گدای توأم

بی نوای توأم، آشنای توأم

تو خدای منی، تو کریم منی

تو رحیم منی، تو عطوف منی

تو رئوف منی، تو حبیب منی

تو مجیب منی، تو طبیب منی

تو كریم منی، تو رحیم منی

تو خدای منی

من اسیر توأم، من فقیر توأم

تو خدای منی

من كجا تو كجا، آشنا آشنا

همه برا من غریبه اند غیر از خودت

با وفا باوفا

تو خدای منی

بر درت آمدم، رو سیاه و بدم

راهم افتاد،نه اینكه بیام؛داشتم از اینجا رد میشدم،اومدم تو

بر درت آمدم، رو سیاه و بدم

حلقه بر در زدم

یا علی یا علی

خانه زاد خدا

بهترین یار ما